Endemsko ratovanje u najširem smislu označava stanje rata, odnosno oružanih sukoba koje karakterizira njegova trajnost ili učestalo izbijanje na nekom području. U svom užem smislu se pod time podrazumijevaju oružani sukobi ili organizirano nasilje karakteristično za rodovske, odnosno plemenske zajednice, najčešće one čija kultura i običaji sadrže instituciju ratnika, odnosno tzv. ratničku kulturu.
Kao primjeri naroda i etničkih grupa koje prakticiraju ili su u bliskoj prošlosti prakticirali endemsko ratovanje se navode Nuer u Sudanu,[1] Maori na Novom Zelandu, Dugum Dani na Novoj Gvineji,[1] i Yanomamö u Amazoniji,[1].