Endemsko ratovanje

Endemsko ratovanje u najširem smislu označava stanje rata, odnosno oružanih sukoba koje karakterizira njegova trajnost ili učestalo izbijanje na nekom području. U svom užem smislu se pod time podrazumijevaju oružani sukobi ili organizirano nasilje karakteristično za rodovske, odnosno plemenske zajednice, najčešće one čija kultura i običaji sadrže instituciju ratnika, odnosno tzv. ratničku kulturu.

Kao primjeri naroda i etničkih grupa koje prakticiraju ili su u bliskoj prošlosti prakticirali endemsko ratovanje se navode Nuer u Sudanu,[1] Maori na Novom Zelandu, Dugum Dani na Novoj Gvineji,[1] i Yanomamö u Amazoniji,[1].

  1. 1,0 1,1 1,2 Diamond, Jared (2012). The world until yesterday : what can we learn from traditional societies?. New York: Viking. str. 79–129. ISBN 978-0-670-02481-0. 

Developed by StudentB